2 yıldır, yani babamı kaybettiğimden beri her gece yatarken bu son yatışımmış ve sabahı göremeyecekmişim gibi hissediyorum.
Ne yaşama isteği kaldı, ne azmi.
Her dakikam biraz sonrasına çıkamaycakmışım gibi...
Yemek istemiyorum, sevmek istemiyorum, zaten anamda başkasınca sevildiğim de yok... Hiçbir şey, hiçbir şey istemiyorum!
06/09/2021 tarihinde evimden bir tabut çıktı, içinde 3 tane de cenaze.
Bittim ben, bittim...
Hatıra bir tutam saçını aldım, değil dokunmaya, bakmaya kıyamıyorum.
Sabah olunca dinletirim dediğim şarkıyı, bir kaç saat evvelinde indirdiğim oyunu, o esnada izlediğimiz son filmi izlemeye kıyamıyorum.
-----------------
Sevgilerin en hasına layık bir ana var, bir de baba, hele namusu üzerine söz veren namussuzlardan, gözünüzün içine baka baka yalan söyleyenlerden azade tutun sevginizi...
-----------------
O kadar yalan geliyor ki dünyalık meşgaleniz.
Yok siyasetiniz, yok muhalefetiniz, mesleğiniz, sporunuz, aşkınız sevdanız, eşiniz, sıpanız, yaşama azminiz...
Osuruk kadar değer veriyorsam adam değilim...
Dayanmaya, devam etmeye gücüm kalmadı, bir tek anam kaldı geriye, o benim için , ben onun için dayanıyoruz sadece...
Bittik biz, bittik...
-----------------
"Deme öyle kardeşim, deme öyle" değil, gayet de öyle kardeşim, az bile söylüyorum, gayet de öyle!!!
