Sevmiyorum artık.
Hiç kimseyi, hiçbir şeyi...
Sevgi, sevme, sevilme, sevinme... Bitti tamamen.
Hayat denilen şey uzunca bir süredir artık sadece alınan ve verilen nefesler toplamı benim için.
İskender kebap ile bir tabak çamur arasında,
Öpüşmekle küçük parmağımı sandalyenin kenarına çarpmak arasında,
Bir zamanlar günde bir milyon kere dinlediğim şarkılarla osuruk sesi arasında zerre kadar bir fark yok artık.
------------------------
Ha bir de hayat güzel falan değil!
Hiçbir şey yoluna girmeyecek ve güzel günler de gelmeyecek!
"Gecenin en karanlık anı aydınlığa en yakın olduğu andır" gibi gerizekalıca bir lafı kim icat etti bilmiyorum ama dediğim gibi gerizekalıca bir laf o...
Herşeye rağmen yaşamak denen şey de züğürt tesellisi!
Vaden dolmuşsa zaten ölüyorsun, dolmamışsa intihar etsen bile başarısız olup bir ömür sümüğünü bile çekemeyen bir felçli olarak o hayatına devam etmen de mümkün.
Kendimizi kandırmayalım, yaşam ve ölüm karşısında bir solucandan daha avantajlı değiliz, tam denk konumdayız hatta!
Yaşam savaşının kazananı yada kaybedeni değiliz.
Yaşam bir savaş değil çünkü.
Bir ihtimal fatura kuyruğu olabilir ama.
------------------------
Ha bir de köpekler gibi özlüyorum seni...
0 Yormuyorum:
Yorum Gönder